Oude wijze man

Ergens in een hutje op zes palen
Woont een man in monnikspij.
Vlijtig telt hij zijn sandalen,
De een, de ander, allebei.

De zon komt op,
De maan komt op,
De sterren komen op en stralen.
De oude man
Zit in het zand
En telt vlijtig zijn sandalen.

Voor hem liggen negen stenen,
Drie ladders staan er om hem heen,
Tien is het aantal van zijn tenen.
Maar van sandalen: een plus een.

De zon ontstaat,
De maan ontstaat,
Ontstaat, vergaat, en komt toch weer.
De oude man
Telt in het zand
Zijn sandalen nog een keer.

Heeft hij zich misschien vergist?
Zijn het er wel twee?
Misschien heeft hij er een gemist?
Zijn het er meer? – Maar nee.

Twee zijn het er,
Twee blijven het,
En twee — is één plus één.
De oude man
Zit in het zand,
Met twee sandalen, heel alleen.