De prins die niet wou trouwen

In een land met honderd torens
Wou een prins niet trouwen gaan
En zijn moeder zei hem: – Hoor eens!
Prinsen trouwen! ’t Is hun baan!
Zoek jezelf een kittig meisje
Met een adellijke pa,
Maak dan samen een leuk reisje,
Vraag haar en dan zegt ze ja.

– Nee! sprak onze prins toen stellig,
Levenslang is niks voor mij.
Ik blijf vrij- en ongezellig,
Zonder trouw- en scheldpartij.
– Jongen toch! riep toen zijn moeder,
Huwelijksbootjesaverij
Hoeft geen ramp te wezen. Doe d’r
Anders twee of drie op rij.

Zei de prins toen: – Ammehoela!
Eentje is al erg genoeg,
En een tweede, derde troela
Hoef ik echt niet! Dikke doeg!
Ik blijf lekker flierefluiten,
Ongebonden, vrij en blij.
Ik blijf lekker spelen buiten.
Trouwen, dat is niks voor mij.

Flierefluitend bleef hij spelen,
Hij genoot en flierefloot,
Tot er eensklaps ten tonele,
Haren zwart en koontjes rood,
Een prinses verscheen, wel nukkig,
Maar al snel waren ze getrouwd.
En ze waren vaak gelukkig,
Maar allicht, toen ging het fout.

Moet ik verder nog iets zeggen?
Het ging net als moeder zei:
Tweede en zelfs derde leggen
Volgden nummer één op rij.
Steeds was er een nieuw prinsesje,
Waar de prins mee is getrouwd.
Weet dus dat je, is het lesje,
De natuur niet tegenhoudt.